Kroz Ražanj je nekada prolazio čuveni Rimski drum, sagrađen 33 godine posle Hrista, čiji ostaci postoje i danas – Via Militaris, potom Carigradski drum, a danas Auto-put. U skladu sa međunarodnim značajem puta , ko je bio njegov vlasnik bio je i gospodar Balkana, vodio je od Beograda preko Moravske doline, Ćuprije, Paraćina, Ražnja, Bovna, Sofije do Carigrada. U srednjem veku putopisci beleže da je Ražanj bio glavna stanica na tom putu. Istim ovim putem, Ćirilo i Metodije doneli su pismenost i hrišćanstvo, Turci pošli da osvoje Evropu, a pre svih njih, Rimljani doneli prve sadnice vinove loze na stari kontinent. Većim delom ovog druma prolazi auto- put Beograd- Niš, deonica jednog od najznačajnijih panevropskih saobraćajnih koridora (koridor 10). Ostaci Rimskog puta nađeni su sredinom XVI veka.
Sveta planina Mojsinje – U vreme srednjovekovne srpske države, na Mojsinjskim planinama se nije moglo čuti osim zvona zvona i skandiranja monaha iz svetih crkava i manastira. Danas postoje samo ostaci većine ovih verskih objekata, a one sačuvane skrivene su u dubinama šumskih dolina sa potocima koji padaju u reku Južnu Moravu. Ova planina je bila centar duhovnosti u srednjovekovnoj Srbiji. Prema legendi, 77 crkava i manastira bili su naseljeni monasi sa Atosa pred turskom najezdom. Danas Srpsku Svetu Goru krasi preostalih 28 manastira i crkava koji nam govore priču o životu u ovom području koje ukazuje se na blizinu velikog istorijskog i kulturnog blaga. Mojsinjske planine su reprezentativan i specifičan pejzaž u Srbiji, tipičan za centralnu Srbiju i region Pomoravlje, zbog istinskih prirodnih vrednosti i značaja za očuvanje osobina i vrednosti ruralnog pejzaža koncentrisanog na malom prostoru, a pre svega zbog specifične geološke strukture . Najveći značaj iz ove grupe verskih objekata ima
Manastir Sv.Roman– nepokretno kulturno dobro od velikog značaja. Nalazi se uz samu desnu obalu Južne Morave. Ovaj manastir datira s početkom 9.veka te spada u manastire izgrađene pre Nemanjića. U manastiru počivaju mošti Romana Sinaita koji je proglašen svetiteljem o čijem se životu samo nagađa. Iako tri puta obnavljan, vernici ovaj manastir nazivaju „osmim čudom sveta“. Pored dobro poznatih isceliteljskih moći na ovoj lokaciji, vernici pričaju i o velikoj milosti Sv.Romana koji ispunjava svaku dobronamernu i iskrenu molitvu. Zbog toga je manastir Sv.Roman već poznata destinacija verskog turizma.
Crkva Sv. proroka Ilije u Ražnju je posebnog kulturnog i istorijskog značaja , nalazi u Ražnju,. Crkva Sv. proroka Ilije u Ražnju sazidana je 1841. godine, a obnovljena 1930-32. godine. Spomenik kulture, pre svega svojim arhitektonskim oblicima, predstavlja karakterističan primer sakralnog graditeljstva u Srbiji Miloševog vremena, kakav se u ovom graničnom pojasu retko sreće.
Izrada crepulja u selu Rujište kod Ražnja je zanat koji datira iz XIX veka. Ove crepulje se izrađuju od dve vrste gline – „lulavice“ i peskovite, a obe se kopaju na Crepuljarskom brdu. Proces izrade obuhvata: kopanje gline; mešanje gline gaženjem; ručno oblikovanje posuda; sušenje; „kalaisanje“ ostacima sa sastruganih crepulja („struganka“), prskanje vodom i zaglađivanje; sušenje – „dimljenje“; pečenje u „furuni“; vezivanje žicom i „pepelisanje“ pepelom iz furune. Ražanske crepulje se izrađuju u tri veličine, sa i bez rupe u sredini. U crepuljama sa rupom, peku se hleb i pogača, a u crepuljama bez rupe se pripremaju različita jela.Izradom crepulja u selu Rujište tradicionalno se bave muškarci, ali danas ovim zanatom počinju da se bave i žene. Ražanjsko crepuljarstvo je upisano u Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasleđa 2019.godine pod rednim brojem 47. Link ka sajtu https://razanjkeorg.rs/
Spomen kuća Save Jeremića u Poslonu (podignuta 1930.godine) Vlada Republike Srbije je 2002.godine proglasila spomenikom kulture shvatajući značaj i doprinos koji je Sava Jeremić podario srpstvu svojom svirkom, trajno sačuvajući tradiciju i duh tople srpske duše za generacije koje dolaze . Inače, Sava jeremić (1904-1989) je bio poznati srpski frulaš i solista Radio Beograda. Za sobom je ostavio tekovinu u vidu trajno zabeleženih snimaka narodnih kola i igara. Najveći uspeh je postigao na Međunarodnom festivalu folklora u Langolenu 1953.godine osvojivši prvo mesto kolom „Paraćinka“.